Psychodeliki to zespół materiałów psychoaktywnych, które aktywują przeistoczenia w percepcji, nastroju i świadomości. Należą do nich m.in. LSD, psylocybina, DMT, meskalina i ketamina. Ich działanie polega na wpływie na funkcjonowanie układu nerwowego, w szczególności na receptorach serotoninowych. Psychodeliki są niejednokrotnie kojarzone z ruchem hipisowskim oraz subkulturami z lat 60. XX wieku, przecież ich używanie w postanowieniach terapeutycznych rozpoczęło się już w latach 50. XX wieku.
W ostatnich latach, zamiłowanie psychodelikami podwyższyło się w związku z pojawieniem się badań naukowych, które sugerują, że mogą one mieć potencjalne zastosowanie w terapii poniektórych zakłóceń psychicznych, takich jak depresja, lęk czy PTSD – Amanita Muscaria. Psychodeliki, w przeciwieństwie do różnych substancji psychoaktywnych, nie prowadzą do uzależnienia oraz nie są toksyczne dla organizmu w dawkach terapeutycznych. Ich stosowanie potrzebuje jednak ostrożności oraz stosownej opieki medycznej, ze względu na prawdopodobne niepożądane skutki uboczne, takie jak lęk, dezorientacja, a w skrajnych przypadkach nawet psychozy.
Terapia psychodeliczna, mieniona również psychoterapią z przeznaczeniem materiałów psychodelicznych, polega na podaniu pacjentowi psychodeliku w pilnowanych warunkach klinicznych, pod opieką doświadczonych terapeutów. W trakcie terapii pacjent doznaje burzliwe eksperiencje, jakie mogą wesprzeć mu w leczeniu zaburzeń psychicznych poprzez zwiększenie jego świadomości, otwarcie się na nowatorskie perspektywy oraz odmianę rodzaju uważania.
+Tekst Sponsorowany+